mindmusings

ಮೊನ್ನೆ ಯುಗಾದಿಗೆಂದು ಮನೆಯೆಲ್ಲಾ ಕ್ಲೀನ್ ಮಾಡುವಾಗ ಸಿಕ್ಕ ಹಳೆಯ ಗ್ರೀಟಿಂಗ್ ಕಾರ್ಡ್ ಮದುವೆಗೆ ಮೊದಲಿನ ದಿನಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿತ್ತು. ಪ್ರಶಾಂತನಿಗೆಂದೇ ನಾನೇ ಕೂತು ಕೈಯಾರೆ ಮಾಡಿದ್ದ, ಪ್ರೀತಿ ತೋರಿದ ದಿನಗಳು. ಅಪರೂಪಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿಂದಲೋ ಸಿಕ್ಕಿಬಿಡುವ ಈ ವಸ್ತುಗಳೇ ಹೀಗೆ. ವಾಸ್ತವದಿಂದ ಗತಕಾಲಕ್ಕೆ ಸಣ್ಣ ಪಯಣ ಮಾಡಿಸುತ್ತವೆ. ನೆನಪಿನ ನವಿಲುಗರಿ ಬಿಚ್ಚಿ ಮನಸ್ಸು ಸಂತೋಷದ ಮಳೆಗೆ ತೋಯ್ದು ತೊಪ್ಪೆಯಾಗುತ್ತದೆ, ದುಃಖಕ್ಕೆ ಕಣ್ಣಾಲಿಗಳನ್ನು ತುಂಬಿಸುತ್ತವೆ. ಎಡಬಿಡದೆ ಪುಸ್ತಕ ಓದುವ ಹುಚ್ಚಿದ್ದ ನನಗೆ ಅಜ್ಜನಮನೆಗೆ ಹೋದಾಗಲೆಲ್ಲ ಅಟ್ಟದ ಮೇಲಿದ್ದ ಹಳೆಯ ಪುಸ್ತಕ ಸಂಗ್ರಹ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ನಿಧಿಯಂತೇ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಯಂಡಮೂರಿ ವೀರೇಂದ್ರನಾಥರ ಅನುದೀಪ, ಪರಮಹಂಸ ಯೋಗಾನಂದರ ಪವಾಡ ಪ್ರಪಂಚ, ಕರ್ವಾಲೋದ ಮಂದಣ್ಣ ಎಲ್ಲರ ಪರಿಚಯ ಆಗಿದ್ದು ಈ ಕ್ಲೀನಿಂಗ್ ಕೆಲಸಗಳಿಂದಲೇ! ಒಮ್ಮೆ ಹಾಗೆ ಅಟ್ಟದ ಮೇಲೆ ಏನೋ ಹುಡುಕಲು ಹೋಗಿ ಮಾವ ಸುಮಾರು 20 ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಅತ್ತೆಗೆ ಬರೆದ ಪ್ರೇಮ ಪತ್ರಗಳ ಗಂಟು ಸಿಕ್ಕಿ ಓದಲೋ ಬೇಡವೋ ಎಂಬ ಜಿಜ್ಞಾಸೆಯ ನಡುವೆ ಒಂದೇ ಓದಿದರಾಯಿತು ಎಂದು ಓದಿದ ಪೂರ್ತಿ ಕಟ್ಟು ಇನ್ನು ಎಲ್ಲೋ ನನ್ನ ನೆನಪಿನಲ್ಲಿ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಕೂತಿದೆ. 'ನಿಮ್ ರೂಮ್ ನೋಡಕ್ಕಾಗಲ್ಲ ಏನೇನೋ ತುಂಬ್ಕೊಂಡಿದೆ. ಕ್ಲೀನ್ ಮಾಡಕ್ಕೂ ಟೈಮ್ ಆಗ್ತಿಲ್ಲ'  ಅಂತ ಅಮ್ಮ ನಾನು ಅಕ್ಕ ಇಬ್ಬರು ಮನೆ ಬಿಟ್ಟ ಮೇಲೆ  ತುಂಬಾ ಕಾಲ ಹೇಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಳು. ಕೊನ

ಯಾಕೋ ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಅಜ್ಜಿಯ ನೆನಪು ಹೆಚ್ಚಾಗಿಯೇ ಕಾಡ್ತಿದೆ. ಹದಿಮೂರಕ್ಕೆ ಮದುವೆಯಾಗಿ 12 ಮಕ್ಕಳ  ತಾಯಿಯಾದ, ಸಣ್ಣ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಗಂಡನ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಬದುಕಿಡೀ ಮಕ್ಕಳು ಮೊಮ್ಮೊಕ್ಕಳ ಸೇವೆಯಲ್ಲೇ ಜೀವನ ಕಳೆದ ಅಜ್ಜಿ 5 ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ತೀರಿಕೊಂಡಾಗ ಅವಳಿಗೆ ಆಜುಬಾಜು 96. ಏಳು ಹೆಣ್ಣಿನ ನಂತರ ಹುಟ್ಟಿದ ಮೊದಲ ಗಂಡೇ ನನ್ನಪ್ಪ. ಮನೆತುಂಬ ಅಕ್ಕ-ತಂಗಿಯರ ಜವಾಬ್ದಾರಿ, ಏನಾದರು ಮಾಡಲೇಬೇಕೆಂಬ ತುಡಿತದ  ಅಪ್ಪ ಮಿಲ್ಟ್ರಿ ಸೇರಿದಾಗ ಅವನಿಗೆ 16. ದೊಡ್ಡ ಮಗ ಕೈಬಿಟ್ಟಂತೇ, ಮಿಲ್ಟ್ರಿಗೆ ಹೋದೋರು ಯಾರೂ ಜೀವಂತ ವಾಪಾಸ್ ಬರೋದೇ ಇಲ್ಲ ಎಂಬಂತಿದ್ದ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅಜ್ಜಿ ಗಟ್ಟಿ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿ ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದರಂತೆ. ಕನ್ನಡವೊಂದು ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೆ ಭಾಷೆ ಬಾರದ ಅಪ್ಪ ಮಿಲ್ಟ್ರಿ ಸೇರಿದಾಗ 'ಅಮ್ಮ ನಂಗೆ ಹಿಂದೀಲಿ ಉಪ್ಪಿಗೆ ಎಂತ ಹೇಳ್ತಾ ಹೇಳಿ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲೆ. ಅದ್ಕೆ ಒಂದೊಂದು ಸಲ ಉಪ್ಪು ಕಮ್ಮಿ ಇದ್ರೂ ಹಂಗೆ ಊಟ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದಿ' ಎಂದು ಕಾಗದ ಬರೆದಿದ್ದನ್ನು ಅಜ್ಜಿ ತುಂಬಾ ಸಲ ನೆನೆಸಿಕೊಂಡು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಮೊದಲ ಗಂಡು ಮಗನಿಗೆ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳೇ ಆದರೂ ಒಂದು ದಿನವೂ ಆಕೆ ನಮ್ಮನ್ನು ಅಸಡ್ಡೆಯಿಂದ ನೋಡಿದ್ದಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿ ಸಲ ಮನೆಯಿಂದ ಶಿವಮೊಗ್ಗೆಗೆ ಹೊರಡುವಾಗಲೂ 'ಮತ್ತ್ಯಾವಾಗ ಬತ್ತ್ಯೇ ಪುಟ್ಟಿ?' ಎಂದು ಕೇಳುತಿದ್ದ ಆಕೆಯ ಅಸೆ ಕಂಗಳು ನಂಗಿನ್ನೂ ನೆನಪಿವೆ. ಗಂಡ ಎಳವೆಯಲ್ಲೇ ತೀರಿಹೋಗಿದ್ದರೂ ಆಕೆಯ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ತಂಗಿಯಂತೆ